Poldervogels Uit

Dat de dag des oordeels ooit zou komen was mij al lang bekend. Dat dat komende zondag wordt was toch even slikken... Als gemiddelde stoere man sta ik elke zondag op een weilandje achter een bal aan te rennen. Omdat ik niet graag geschopt wordt ren ik dan ook heel hard. Vroeger lag ik altijd om de 15 minuten op het veld zachtjes te huilen als ik weer over een been was gestruikeld, maar sinds mijn 18de is daar een einde aan gekomen!! Tenminste dat hoopte ik. Elk jaar zit er wel een team in de competitie dat het voor elkaar krijgt ons halve team in elkaar te raggen en dit jaar is het een graadje erger. 11 grote bebaarde mannen bewapend met een bierbuik, stalen schenen en een groot hoofd dat je angstaanjagend aankijkt. En daarnaast 10 jonge dunne studenten van het Stef kaliber (en Hein dan, die is ook dik). Hoe hard je ook rent, waarheen je ook rent, op een voetbal veld ren je altijd richting de tegenstander. ze staan voor je achter je en naast je. Hoe gek t ook moge klinken, die grote dikke mannen weten zich goed te camoufleren op het veld. Voor je het weet lig je weer plat op het veld.
Maargoed we gaan het zien zondag en jullie maandag. Misschien valt t mee, misschien tegen maar onthoud dat ik van jullie allen hou!

Stef