Poznan

Dag lieve kijkbuiskindertjes... En ja hoor alweer hebben we het gehaal wij zijn ook echt ubergoed!!! Ik zal beginnen bij eergister dus het wordt een lekker lang verhaal. Eergister waren we eindelijk in Berlijn aangekomen en werden we opgevangen in een verzamelruimte van Loesje Daar waren wat emer mensen die met de trein nar berlijn waren gekomen voor onze acties. We kregen eten (fijn lekker veel warm eten hmmmm) en daarna hadden ze een film: 89mm over jongeren in wit rusland. (De filmmaker gaat als het goed is ook een film maken over onze lift-event!!!) Daarna was er een feestje maar door energie gebrek bleven we daar gelukkig niet heel lang en konden we rond 0100 uur al terecht bij een van de loesje mensen thuis. Na een lekker nachtje slapen stonden we al weer vroeg op om berlijn nog even te checken. We wilden stiekum nog een brandbommetje in de reichstag gooien om te bewijzen dat geschiedenis zich best kan herhalen maar helaas dat mocht niet van de polizei... Om 1500 begon onze actie. We hadden een groot ganzebordspel (zo'n 20 bij 20 meter) en dat moestmensen aantrekken om zo overonze actie te vertellen. Helaas het sneeuwde heel hard. Toch kregen we het voor elkaar veel handtekeningen op te halen in en om het station en ook met het ganzenborden deden een aantal mensen mee. Het is erg leuk om mensen in het Duits over je actie te kunnen vertellen hoewel wel veel mensen wantrouwig bleken. Na onze actie gingen we wat eten in een goedkoop indiaas restaurantje ergens buiten t centrum. Na vervolgens een klein feestje te hebben gemaakt lagen we weer rond 0100 in bedje omdat we vroeg opmoesten. Na om 0900 opgestaan te zijn en ons ff fris te hebben gemaakt begonnen we aan onze 3de liftdag. Vanuit ons nederige huisje zijn we met de u-bahn en de trein naar een klein dorpje onder Berlijn gegaan: Michelsdorf (Het Vleuten van Berlijn). Daar aangekomen moesten we een half uurtje lopen over een dikke laag sneeuw. Aangekomen bij onze liftplek (een tankstation aan de snelweg) begonnen we mensen te vragen maar veel mensen bleven in de buurt. Toch lukte het ons om na 45 minuutjes 2 Koerden te pakken te krijgen die ons wel een eind op weg wilden hebben. Dit komische duo (Een wat kleiner dikker mannetje (gespierd zij ie zelf) en een wat langere grapjas) begeleidde ons met een gezellig perzisch muziekje in een dikke warme BMW naar Frankfurt Oder. Aldaar gingen we weer mensen vragen of we mee konden rijden en hoewel een pool weigerde bedacht deze zich binnen vijf minuten en was bereid wel een stukje voor ons om te rijden samen met zijn vriendin. Ook dit was weer een relaxte lift in een mooie warme auto. We reden rustig naar de grens maar eenmaal daar aangekomen veranderde de situatie wat vooral kwam door het Poolse wegennetwerk. Omdat het nogal vol stond met vrachtwagens besloot de Pool (samen met 10 andere polen die ons eerder passeerden) om op een tweebaansweg de file in te halen! In het begin lijkt dat heel eng maar toen ie uitlegde dat dat heel gebruikelijk was en ik er aan gewend begon te raken legde ik me er bij neer dat ik misschien toch niet binnen 10 minuten het leven zou laten. Toen we op de snelweg kwamen besloot hij ook nog even de vaart erin te zettendoor met 180 richting poznan te rijden. Toch leek dit na een half uurtje file inhale een stuk veiliger aangezien de snelweg vrijwel leeg was (Al die trucks stonden op t landweggetje). En zo kwamen wij toch (als eerste weer) aan in Poznan waar wij nu in een internetcafetje op de rest zitten te wachten. We hopen dat ze een beetje snel komen anders gaan we lekker een hapje eten. Morgen weer vroeg op want dan gaat de tocht weer 300 kilometer verder naar Warschau waar we wat langer kunnen blijven... Tot snel lieve vrienden het is nog steeds erg leuk en Christie is nog best lief zo af en toe...
Dikke kus Stef