Bialystok

met deze blog moet ik wat sjoemelen omdat we helaas in Bialystok geen tijd hebben gehad om de blogs up te daten. Dus ga ik even terug in de tijd. Na onze actie in Warschau hadden we nog een extra dagje. 2 liftkoppels hadden besloten om al eerder naar Bialystok te gaan om daar een groep rechten studenten toe te spreken, maar wij bleven om nog even rond te kijken en langs de ambassade te gaan. Na een lekker avondje eindelijk biertjes drinken gingen we terug naar onze mooie kamer bij alfonso. Een goed nachtje uitrusten was ook wel fijn en dat lukte ook goed in het grote bed waar we in konden slapen. Om 10 uur opgestaan om nog even door Warschau te banjeren en het was het waard. Het is jammer dat we zon druk schema hadden want Warschau is een hele mooie stad. Hoewel je weet dat de gebouwen voor het grootste deel gerenoveerd zijn na de tweede wereld oorlog hangt er toch een oud sfeertje op de marktplaatsjes in de binnenstad. Om half 2 waren we weer netjes in het Amnesty gebouw en na wat dingen besproken te hebben gingen we met de bus richting de ambassade. Daar aangekomen stond er weer veel media en flitsten de fotocamera's weer rijkelijk. We rolden eerst onze petitie lijst uit, die we in Bonn hadden meegekregen (deze was zo'n 30 meter lang) en daarna vertoonden we de foto's van de vermiste personen. Helaas niet een ambassadeurtje kwam naar buiten om ons te intimideren, maar de symbolische actie was gelukt en ook hadden we weer een hoop aandacht gekregen. Weer terug naar de stad om daar lekker te eten en weer even te drinken. Maar al vroeg gingen we weer naar huis omdat we uit moesten rusten voor de laatste liftdag: Bialystok. Rond 8 uur opstaan, jezelf even schoonmaken en vervolgens weer naar het Amnesty gebouw om daar een goede liftplek aangewezen te krijgen. Het was eigenlijk een soort routine geworden. We namen de bus die ons ee nstukje buiten het centrum netjes afzette. Daar stonden we weer langs de kant van de weg richting bialystok. Na langs verschillende stoplichten gestaan te hebben (zo'n groene golf is best vervelend als je wilt liften) kregen we na zo'n 45 minuutjes een lift. Deze poolse meneer en mevrouw wilden ons wel helemaal naar Bialystok brengen (zo'n 200 kilometer) Deze liftdag werd dus een eitje. Dit was zeker gunstig omdat we om een biertje gewed hadden dat we als eerste aan zouden komen (dat`biertje moet ik trouwens nog steeds krijgen). Na even langs de mediamarkt gereden te zijn waren we op weg naar onze eindbestemming. Deze vriendelijke mensen spraken redelijk goed duits maar ook christie en ik hebben zelf ons op de achterbank vermaakt met uiterst intellectuele discussies over de betekenis van het leven (ben eigenlijk vergeten waar het over ging.) Na een uurtje rijden besloten de polen om wat met ons te gaan eten. Hoewel we al klaar stonden met onze Zloty's weigerden ze ons te laten betalen en na een lekkere cheesburger vonden ze dat we eens iets typisch pools moesten proberen: piroggi. Na ons helemaa volgegeten te hebben reden we weer door en kwamen we netjes om 4 uur aan in Bialystok. We werden netjes afgedropt en we zochten de twee liftkoppels op die een dag eerder vertrokken waren. Onze slaapplaats bleek een soort studenten flat/ hostel te zijn wat een beetje smerig was maar toch wel gezellig. Als echte nederlanders besloten we zoveel mogelijk mensen op een kamer te zetten zodat de kosten voor de kamers beperkt bleven. Dezeavond zou er geen actie zijn en omdat we met de groep op onze laatste eindbestemming waren gekomen besloten we er ee ngezellige avond van te maken met eten, Piwo's en gezelligheid. Deze gezelligheid zette zich voort in ons hostel en toen onze oogjes langzaam begonnen dicht te vallen besloten we ons kamertje op te zoeken en lekker te gaan slapen. Deze laatste liftdag was weer uiterst succesvol verlopen en met een warm gevoel in mijn hard kon ik weer fijn op een zacht bedje gaan dromen in afwachting wat de laatste dag zou brengen.
Het volgende avontuur zal snel volgen...
Gegroet Stef